...Αφορμές για τη συνομιλία που προτείνω, μια ταφόπλακα, και μια σκάλα. Συγκεκριμένα, η ταφόπλακα του Charles Bukowski, και ο Δεύτερος Λόγος στην Κλίμακα του Αγίου Ιωάννη του Σιναΐτη, κείμενο το οποίο περιέχει οδηγίες προς νέους ή επίδοξους μοναχούς.
Στον τάφο του ποιητή, πάνω από τις ημερομηνίες γέννησης και θανάτου, και τη φιγούρα του πυγμάχου ανάμεσά τους, διαβάζουμε την έσχατη προτροπή του στην καταϊδρωμένη ανθρωπότητα.
Don't Try.
Στο κείμενο του αγίου, στα συμφραζόμενα του οποίου ο όρος «απροσπάθεια» σημαίνει την αποφυγή των πνευματοκτόνων παθών (και όχι του Πάθους, που είναι προϋπόθεση σωτηρίας), διαβάζουμε τα εξής ενδιαφέροντα.
«Όποιος εμίσησε τον κόσμο, αυτός εγλύτωσε από την λύπη. Ενώ εκείνος που έχει “προσπάθεια” σε κάποιο από τα υλικά και ορατά, δεν έχει λυτρωθή ακόμη από την λύπη. Διότι πώς να μη λυπηθή, όταν στερηθή εκείνο που αγαπά;»
Σε αυτό το πλαίσιο, το μίσος για τον κόσμο συνιστά προϋπόθεση για την ασκητική της αγάπης, για όλους και για όλα, με τρόπο συγκεκριμένο, και μοναδικό.
«Εκείνος που νομίζει ότι έχει “απροσπάθεια” για ένα οποιοδήποτε πράγμα, αισθάνεται όμως λύπη στην καρδιά του όταν το στερηθή, αυτός απατάται τελείως»...
...Η αντίληψη που έχει ο Μπουκόβσκι για τον δημιουργό, όπως και για κάθε άνθρωπο που θέλει να ζήσει αυθεντικά, είναι αυτή του outsider / αποσυνάγωγου, η οποία γειτνιάζει με την ασκητική της αναχώρησης που οικειοποιούνται οι μοναχοί, και την οποία ιχνογραφεί ο Άγιος Ιωάννης.
Στην εισαγωγή του Δεύτερου Λόγού: «[...] εκείνος που ξύπνησε αληθινά μέσα του τον φόβο του θανάτου του, δεν θα αγαπήση πλέον ούτε θα ενδιαφερθή ούτε θα μεριμνήση καθόλου για χρήματα ή για κτήματα ή για τους γονείς του ή για επίγειο δόξα ή για φίλους ή για αδελφούς ή για τίποτε το γήινο. Αλλά [...] ακολουθεί τον Χριστόν γυμνός και αμέριμνος και ακούραστος [...]»
Προτού τα ηθικολογικά αντανακλαστικά μας εξεγερθούν, ας το σκεφτούμε, και ας ακούσουμε το ζάρι, ας παρακολουθήσουμε το μπαρμπούτι.
Μην έχεις προσπάθεια. Να έχεις Πάθος, γυμνός και αμέριμνος και ακούραστος. Don't try.
Αλλά, και μεταφράζω αδέξια: «αν είναι να προσπαθήσεις, πήγαινε ως / το τέρμα. / ειδάλλως, μην αρχίσεις καν. // αν είναι να προσπαθήσεις, πήγαινε ως / το τέρμα. / αυτό ίσως σημαίνει να χάσεις κορίτσια, / γυναίκες, συγγενείς, δουλειές και / ίσως, το μυαλό σου. // Πήγαινε ως το τέρμα. / ίσως σημαίνει να μείνεις νηστικός για 3 ή / 4 μέρες. / ίσως σημαίνει να ξεπαγιάσεις σε ένα / παγκάκι στο πάρκο. / ίσως σημαίνει φυλακή, / ίσως να γίνεις περίγελος, / να περιφρονηθείς, / να μείνεις μόνος. / [...] // αν είναι να προσπαθήσεις, / πήγαινε ως το τέρμα. / καμιά αίσθηση δεν είναι σαν / αυτήν. / θα μείνεις μόνος με τους / θεούς / και οι νύχτες θα αστράφτουν στη / φωτιά. // κάν' το, κάν' το, κάν' το. / κάν' το. / ως το τέρμα / ως το τέρμα»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου