Κάθουμαι και κοιτάζω έτσι ώρες πολλές. Ησυχία είναι μέσα μου, κι απ’ έξω η πλάση είναι ειρηνεμένη και βλογημένη. Η βουή του κόσμου σαν να’ ναι ψέμμα, ένας βραχνάς που έσβησε και χάθηκε... Έχε γεια, αδελφέ μου, που δεν ξέρω ποιος είσαι, κι ούτε κ’ εσύ θα μάθεις ποτές πως σε κοίταξε κάποιος από μακρυά, με τόση αγάπη, από μιαν έρημη ακρογιαλιά, δίχως να φαίνεται καθόλου...
Φώτης Κόντογλου,'ευλογημένο καταφύγιο'.
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
▼
Κυριακή 7 Ιουνίου 2020
Αλκίνοος Ιωαννίδης- Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας Βόλου - Tο νερό των Σταγιατών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου