Μαρία Πασσαλῆ- Πορεία πλεύσης |
από ΑΔΡΑΧΤΙ
Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, Λόγος παραινετικὸς ἐν εἰδει ἐπιστολῆς πρὸς τὸν δοῦλον τοῦ Θεοῦ κύριον Γεώργιον, τὸν πανεύφημον Ἔπαρχον Ἀφρικῆς
επίσης:
Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής
Κάθουμαι και κοιτάζω έτσι ώρες πολλές. Ησυχία είναι μέσα μου, κι απ’ έξω η πλάση είναι ειρηνεμένη και βλογημένη. Η βουή του κόσμου σαν να’ ναι ψέμμα, ένας βραχνάς που έσβησε και χάθηκε... Έχε γεια, αδελφέ μου, που δεν ξέρω ποιος είσαι, κι ούτε κ’ εσύ θα μάθεις ποτές πως σε κοίταξε κάποιος από μακρυά, με τόση αγάπη, από μιαν έρημη ακρογιαλιά, δίχως να φαίνεται καθόλου... Φώτης Κόντογλου,'ευλογημένο καταφύγιο'.
Μαρία Πασσαλῆ- Πορεία πλεύσης |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου