Κάθουμαι και κοιτάζω έτσι ώρες πολλές. Ησυχία είναι μέσα μου, κι απ’ έξω η πλάση είναι ειρηνεμένη και βλογημένη. Η βουή του κόσμου σαν να’ ναι ψέμμα, ένας βραχνάς που έσβησε και χάθηκε... Έχε γεια, αδελφέ μου, που δεν ξέρω ποιος είσαι, κι ούτε κ’ εσύ θα μάθεις ποτές πως σε κοίταξε κάποιος από μακρυά, με τόση αγάπη, από μιαν έρημη ακρογιαλιά, δίχως να φαίνεται καθόλου...
Φώτης Κόντογλου,'ευλογημένο καταφύγιο'.
Παρασκευή 19 Ιουνίου 2020
Γιατί άφησα τα new age και έγινα ξανά Χριστιανή Ορθόδοξη
επίσης, δύο σύνδεσμοι για το ίδιο βίντεο, με περισσότερα άρθρα επί του θέματος εδώ και εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου