΄Η μόνη περιουσία είναι η μνήμη...'
Αποσπάσματα.
...Ο κάθε άνθρωπος φτιάχνει τη ζωή του σαν ένα φιλμ,αυτό είναι στην ουσία ο κινηματογράφος.Οι μεγάλες ταινίες παραμερίζουν τα φιλμ που ο καθένας έχει φτιάξει σε σχέση με τη ζωη του και φτάνουν στην ίδια τη ζωη...
Αυτά έγραφε ο Χρήστος Βακαλόπουλος για τις ταινίες του Ταρκοφσκυ. Αυτές τις μέρες ο Χρήστος έφυγε.Αυτο που κάνουν οι μεγάλες ταινίες σήμερα αισθάνομαι ότι γίνεται κυρίως με το θάνατο.Αναζητούμε σε αυτή τη πόλη αυτά τα φιλμ που είχε ο καθένας για τη ζωή του,προσπαθόντας να βρούμε την αιτία των πραγμάτων...
...Αύγουστος 1993.Το φετινό καλοκαίρι δεν υπολείπεται σε πολέμους καταστροφές και εντάσεις.Τα δελτία ειδήσεων αυτές τις μέρες όπως πάντα,συναγωνίζονται να εντυπωσιάσουν ένα βλέμμα εξοικειωμένο σε κάθε λογής φρικαλεότητες.Πόλεμος στη Βοσνία,ένταση που καλλιεργούν οι Αμερικάνοι,Τούρκικη προκλητικότητα.Τα ξέρω όλα αυτά.Θέλω όμως να μιλήσω για αυτό το ζευγάρι των ψαράδων που βγάλαν τη βάρκα τους για συντήρηση αυτές τις μέρες.Οι απλές ταπεινές και αρχετυπικές αυτές κινήσεις,αισθάνομαι να ισορροπούν το βαρύ και φορτισμένο κλίμα που κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας...
Η εποχή μας είναι αμείλικτη..Εξ άλλου η 'ζωή' πρέπει να συνεχίζεται...
Χαρίκλεια Κοντολιού (αναμνήσεις από το 22')-...Πάνε 70 χρόνια..Το παράπονό μου το τρομερό είναι..που δε μπορούμε παιδί μου..Να ενωθούμε!...Ας πούμε,παρά όλα αυτά τα βασανιστήρια,όλα αυτά τα πάθη...Πήγαν στο καλάθι των αχρήστων..
..Θέλω μονάχα για λόγους δικαιοσύνης,να μνημονεύσω με ικανοποίηση,πως η κ.Ελένη με τον ταπεινό της τρόπο,συνεχίζει κάθε βράδυ να ανάβει στο εικονοστάσι του δρόμου,αυτή τη μικρή φλόγα,που κάνει τα πράματα να ισορροπούν...
ὅπως ἐκεῖνον στήν Ἀγέλαστο Πέτρα, τόν Παναγιώτη Φαρμάκη..
'..είχε μόνιμα σκεπασμένο το κεφάλι, για να κρύβει το φωτοστέφανο
της αγιότητάς του...'
-Που είναι το σπίτι σου,που μένεις το βράδυ;
-Πάνω απ'τη γη και κάτω απ'τα σύννεφα ..
-Που θα σε βρω;
-Εγώ γυρίζω άσκοπα,έτσι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου