Κάθουμαι και κοιτάζω έτσι ώρες πολλές. Ησυχία είναι μέσα μου, κι απ’ έξω η πλάση είναι ειρηνεμένη και βλογημένη. Η βουή του κόσμου σαν να’ ναι ψέμμα, ένας βραχνάς που έσβησε και χάθηκε... Έχε γεια, αδελφέ μου, που δεν ξέρω ποιος είσαι, κι ούτε κ’ εσύ θα μάθεις ποτές πως σε κοίταξε κάποιος από μακρυά, με τόση αγάπη, από μιαν έρημη ακρογιαλιά, δίχως να φαίνεται καθόλου...
Φώτης Κόντογλου,'ευλογημένο καταφύγιο'.
Τρίτη 19 Μαΐου 2020
Hip hop - Εφ' όλης της ύλης!
Μια ελάχιστη ανάρτηση σε αυτούς που 'ενέπνευσαν εξαιρετικά', που 'είναι ακόμα εδώ' και 'δίνουν λίγο φως' σκηνοθετώντας και ρυθμο-δαμάζοντας πολλές φορές στη σκέψη μας..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου