Κάθουμαι και κοιτάζω έτσι ώρες πολλές. Ησυχία είναι μέσα μου, κι απ’ έξω η πλάση είναι ειρηνεμένη και βλογημένη. Η βουή του κόσμου σαν να’ ναι ψέμμα, ένας βραχνάς που έσβησε και χάθηκε... Έχε γεια, αδελφέ μου, που δεν ξέρω ποιος είσαι, κι ούτε κ’ εσύ θα μάθεις ποτές πως σε κοίταξε κάποιος από μακρυά, με τόση αγάπη, από μιαν έρημη ακρογιαλιά, δίχως να φαίνεται καθόλου...
Φώτης Κόντογλου,'ευλογημένο καταφύγιο'.
Παρασκευή 3 Απριλίου 2020
Χρήστος Γιανναράς. Πως βλέπει την κρίση και τι αναμένει την επόμενη ημέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου